کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۸۲: ز کلک مرحمت دوست تیره ایامم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز کلک مرحمت دوست تیره ایامم طفیل احمد و محمود می برد نامم اگر سحاب کرم سنگ خاص من سازد بسی به است ز باران رحمت عامم اگر ز گوشه خاطر نرانده است مرا چرا بگوشه مکتوب می برد نامم ز ننگ، نامم چون نامه وا نخواهد شد همان به است که خوشدل کند به پیغامم بجز ترقی وارون ندیدم از طالع همیشه رشک به آغاز برده انجامم گرفته آینه مهر زنگ از صبحم زبان بشمع سیه تاب گشته از شامم ببزم عشرتم ار لب بخنده بگشاید زمانه خون سیاووش خواهد از جامم بباغ بی در و دیوار روزگار چو گل همیشه منتظر دستبرد ایامم کلیم در اثر بخت واژگون منست که می شود شکر لطف حنظل کامم کلیم کاشانی