کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۷۸: آوردم از مو قلم چون شرح ضعف تن کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آوردم از مو قلم چون شرح ضعف تن کنم ور ز جان سختی نویسم خامه از آهن کنم کلبه ام هرگز چراغ از تیره روزیها نداشت در دم آخر عجب گر خانه را روشن کنم کی بود کو را بیابم واگذارم خویشرا از گریبان دست بردارم در آن گردن کنم جامه فانوس می پوشاندم هر دم بزور من کجا پروای جان دارم که فکر تن کنم صورت قلاب ماهی گیرد از ناراستی رشته تسبیح زاهد را چو در سوزن کنم قطره ای از اشک خونین می چکانم بر سرش انتخاب خار خوش قدی چو در گلشن کنم بلبلان را ناله در گلزار کردن عیب نیست همچو نی لب بر لبش بگذارم و شیون کنم دل فسرد از توبه دیگر می کشی بیفایدست در چراغ مرده نفعی نیست گر روغن کنم چون کنم اظهار نسبت با گرفتاران کلیم خویش را مرغ قفس از چاک پیراهن کنم کلیم کاشانی