کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۴۹: باغبان بیمهر و ما در اصل نخل بی بریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باغبان بیمهر و ما در اصل نخل بی بریم عاقبت در گلخن گیتی کف خاکستریم هیچکس نبود که نبود در پی آزار ما اهل عالم جمله طفل و ما چو مرغ بی بریم عاشقانت تیغ کین در یکدگر خوش می نهند خون هم چون آب می ریزیم و از یک لشکریم مهرورزی چون رسن تابیست کین بر رشته را پیشتر چندانکه داریم از همه واپس تریم مرغ یک اصلیم عیب ما بود عیب همه از چه همچون موج دائم در پی یکدیگریم خاک ما را ز پی سرگشتگی گل کرده اند دهر گوئی بزم مستانست و ما چون ساغریم اندرین گلخن بچشم کم مبین ما را کلیم با همه افسردگی دل زنده تر از اخگریم کلیم کاشانی