کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۴۸: فرصتی کو که دوای دل رنجور کنیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فرصتی کو که دوای دل رنجور کنیم پنبه شیشه می مرهم ناسور کنیم طمع خام نشد ز آتش حرمان پخته گر بدوزخ برویم آرزوی حور کنیم خدمت بزم شراب تو زما می آید می توانیم که از گریه گزک شور کنیم از پی کینه ما تیغ به بندد بمیان ما اگر دست هوس در کمر مور کنیم زندگی بسکه زبیداد فلک تلخ شده است خسته به شه را پرسش رنجور کنیم پرده هرچند فزون جلوه افشا خوشتر فهم این نکته ز راز دل طنبور کنیم چاره زاریست بر دلبر مغرور کلیم نتوانیم چو رامش بزر و زور کنیم کلیم کاشانی