کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۲۷: براه فقر مرا این و آن نمی باید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
براه فقر مرا این و آن نمی باید چو راه امن بود کاروان نمی باید کمال کسب کن اما هنر فروش مباش دکان خوشست کسی در دکان نمی باید بروزگار قناعت بهیچ نتوان کرد مگر برای هما استخوان نمی باید براه فقر بلائی چو جمع سامان نیست اگر بنام رسیدی نشان نمی باید مرا که روزه محرومیم همه سال است بروز عید دل شادمان نمی باید سخن که مبتذل افتاد آسمانی نیست چو شمع حرف کسی بر زبان نمی باید کبوتران معانی ببرج خویش آیند برای دزد سخن پاسبان نمی باید کلیم طایر همت گر آشیان طلبد جز آستانه شاه جهان نمی باید کلیم کاشانی