کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۷۰: اشکی که رخت خانه به طوفان نمی دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشکی که رخت خانه به طوفان نمی دهد راهش بخویش دیده گریان نمی دهد سر بر تن صدف نبود زانکه روزگار یکجا به هیچکس سر و سامان نمی دهد در کار خویشتن دل دیوانه عاقلست ویرانه را به ملک سلیمان نمی دهد جامست بی تعلق دوران که غیر او خندان و روشکفته بکس جان نمی دهد وصلش گران خری، ندهی جان اگر به نقد کالای نسیه را کسی ارزان نمی دهد تا تیغ جور حادثه ای در زمانه هست میراب دهر آب به بستان نمی دهد چشمی که از سواد سخن روشنی گرفت این سرمه را بملک صفاهان نمی دهد با رهنما چه کار اگر شوق کاملست کس سیل را سراغ بیابان نمی دهد در دل نگه مدار کلیم اشک شوق را این طفل را کسی بدبستان نمی دهد کلیم کاشانی