کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۷۲: هر کس بتو دلربا نشیند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس بتو دلربا نشیند بسیار ز خود جدا نشیند همچون هدفم سفید شد چشم تا ناوک تو بجا نشیند از بس تنگست بزم وصلت جا نیست که نقش پا نشیند مرغ الفت پرید ازین باغ شبنم از گل جدا نشیند باشد بلبت نشان دندان نقشی که بمدعا نشیند در دامن من فلک کند سیر خاری که مرا بپا نشیند از کوی وفا هر آنکه برخاست در راه تو بیوفا نشیند از راه وصال برنخیزد گردی که بروی ما نشیند در بزم جهان کلیم شمعست می سوزد هر کجا نشیند کلیم کاشانی