کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۳۰: شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شمیم خلد، گدای دیار کشمیرست شکفتگی گل خار بهار کشمیرست لب پیاله ز تبخال رشک می سوزد که نشئه وقف لب جویبار کشمیرست اگرچه مایه دلبستگیست قامت سرو عنان هوش بدست چنار کشمیرست بزیر پنبه ابر آسمان از آن گم شد که پای تا بسرش داغدار کشمیرست صفای سبزه اش از عمر خضر می گذرد خضر زچشمه خویش آبیار کشمیرست بدیده خاصیت کیمیا دهد لیکن بچشم آنچه نیاید غبار کشمیرست براه جاده نتوان شناخت از جدول چه آبهاست که بر روی کار کشمیرست گذشتی از لب ساقی گلعذار کلیم خنک چو توبه می در بهار کشمیرست کلیم کاشانی