سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۵۰۴: چه رویست آن که دیدارش ببرد از من شکیبایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه روی است آن که دیدارش ببرد از من شکیبایی گواهی می دهد صورت بر اخلاقش به زیبایی نگارینا به هر تندی که می خواهی جوابم ده اگر تلخ اتفاق افتد به شیرینی بیندایی دگر چون ناشکیبایی ببینم صادقش خوانم که من در نفس خویش از تو نمی بینم شکیبایی از این پس عیب شیدایان نخواهم کرد و مسکینان که دانشمند از این صورت بر آرد سر به شیدایی چنانم در دلی حاضر که جان در جسم و خون در رگ فراموشم نه ای وقتی که دیگر وقت یاد آیی شبی خوش هر که می خواهد که با جانان به روز آرد بسی شب روز گرداند به تاریکی و تنهایی بیار ای لعبت ساقی بگو ای کودک مطرب که صوفی در سماع آمد دوتایی کرد یکتایی سخن پیدا بود سعدی که حدش تا کجا باشد زبان درکش که منظورت ندارد حد زیبایی سعدی شیرازی