کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۲۲: دل کار خود بطالع ناساز واگذاشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل کار خود بطالع ناساز واگذاشت شمع اختیار خویش بباد صبا گذاشت با ماندگان بساز که کفر طریقتست رهرو اگر نشان قدم را بجا گذاشت گل را شکفته در چمن دهر کس ندید تا غنچه خنده را بلب یار وا گذاشت خونم ز بس سرشته مهر و وفا شدست رنگش نرفت آنکه بدست این حنا گذاشت نفس پیش چو خامه سیه شد ز دود دل سرگرم اشتیاق تو هر جا که پا گذاشت از هر کرانه برق بلا در وزیدنست باید کلیم بخت سیه را بما گذاشت کلیم کاشانی