کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۱۸: در کوره غم سوختنم مایه کامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در کوره غم سوختنم مایه کامست آتش به از آبست در آن کوزه که خامست بیمصلحت ساقی این دور نباشد گر گریه میناست و گر خنده جامست آسیب جهان بیش رسد گوشه نشین را دامن نبود در ره آن صید که رامست دل را چه تفاوت کند ار لطف تو کم شد کم حوصله خود پیشتر از باده تمامست از نور خرد کس نرسیدست بجائی این عقل چراغیست که در خانه حرامست مشاطه حسن تو بود بخت سیاهم محبوبی شمع اینهمه از پرتو شامست گر حلقه دامست و گر حلقه زنجیر سر حلقه بغیر از من دیوانه کدامست در خیل اسیران تو هرچند نگنجد خرسند کلیم از تو بپرسیدن نامست کلیم کاشانی