کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۱۶: منم که تنگدلی باغ دلگشای منست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که تنگدلی باغ دلگشای منست بدستم آبله جام جهان نمای منست رسید همرهی بخت واژگون جائی که هر که خاک رهم بود خار پای منست بدستگیری افلاک احتیاجی نیست کلیم وقتم و افتادگی عصای منست بخاک و خون کشدم هر کجا که سرو قدیست هر آن نهال که بالا کشد بلای منست چنینکه دیدن وضع زمانه جانکاهست بدیده هرچه غبارست توتیای منست طبیب از عرق شرم نسخه ها را شست ز بسکه منفعل از درد بیدوای منست ز بسکه موج غمم در میان گرفته کلیم ز من کناره کند هر که آشنای منست کلیم کاشانی