کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۷۴: گردون در آتش از حسد جوهر منست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گردون در آتش از حسد جوهر منست پرواز من بلندتر از اختر منست شبنم ببال جذبه خورشید می برد کس را چه حد بستن بال و پر منست پامال و خاکسار و زهر باد بیقرار نقش قدم براه وفا همسر منست سهلش مبین که سکه مردان همین بود نقش حصیر فقر که بر پیکر منست سالک بمقصد از ره تجرید می رسد در راه عشق رهزن من رهبر منست گر در غم تو بگذرد از سر چه فایده خوناب دل که صندل دردسر منست از آتشی که در ته پایم نهاده شوق اشکم بدیده سوخته چون اخگر منست از سایه می هراسم از آئینه می رمم هر گه دو کس بهم رسد آن محشر منست بد نام فسق زاهد میخانه ام، کلیم وز باده روزه دار لب ساغر منست کلیم کاشانی