کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۷: من آن صیدم که آزادی هوس باشد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من آن صیدم که آزادی هوس باشد مرا از قفس گویم، نفس تا در قفس باشد مرا از پی راه فنا سامان ندارم، ورنه من خویش را می سوزم اریکمشت خس باشد مرا بر سراپای دلاویزت نمی پیچم چو زلف قانعم زان هر دو لب یک بوسه بس باشد مرا بسکه محنت بر سر محنت نصیبم می شود بیم دام راه در کنج قفس باشد مرا گر سرم راهست سامانی همه سودای تست نقد داغست ار بچیزی دسترس باشد مرا ترک سر کردم که از مردم نبینم دردسر از نفس بیزارم ار یک همنفس باشد مرا کار عالم گر همه آزار من باشد کلیم ناکسم، ناکس اگر کاری بکس باشد مرا کلیم کاشانی