کلیم کاشانی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۸: در آتش ارفکنم تخم مهربانی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در آتش ارفکنم تخم مهربانی را دهم بتربیتش آب زندگانی را بدوستی که گرم دسترس بجان باشد بمزد، کینه دهم دشمنان جانی را حنای عیش جهان چون، شفق نمی ماند دلا زدست مده اشگ ارغوانی را تعلقم بحیاتست وقت پیری بیش که مفت باخته ام موسم جوانی را غمی زکار فرو بسته نیست، می ترسم که از بدیهه اشگم برد روانی را بآن رسیده کز آئینه رو بگردانی چه خوش رسانده ای آئین سرگرانی را باختیار جهان دلنشین کس نشود چنانکه منزل بی آب کاروانی را بسرو خانگی ار آشنا شود قمری ببال اره کند سرو بوستانی را کلیم بخت مرا روز خوش نصیب کرد مباد یاد کنم عهد شادمانی را کلیم کاشانی