سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۴۸۲: هر که به خویشتن رود ره نبرد به سوی او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که به خویشتن رود ره نبرد به سوی او بینش ما نیاورد طاقت حسن روی او باغ بنفشه و سمن بوی ندارد ای صبا غالیه ای بساز از آن طره مشکبوی او هر کس از او به قدر خویش آرزویی همی کنند همت ما نمی کند زو به جز آرزوی او من به کمند او درم او به مراد خویشتن گر نرود به طبع من من بروم به خوی او دفع زبان خصم را تا نشوند مطلع دیده به سوی دیگری دارم و دل به سوی او دامن من به دست او روز قیامت اوفتد عمر به نقد می رود در سر گفت و گوی او سعدی اگر برآیدت پای به سنگ دم مزن روز نخست گفتمت سر نبری ز کوی او سعدی شیرازی