سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۴۷۴: نشان بخت بلندست و طالع میمون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشان بخت بلند است و طالع میمون علی الصباح نظر بر جمال روزافزون علی الخصوص کسی را که طبع موزون است چگونه دوست ندارد شمایل موزون گر آبروی بریزد میان انجمنت به دست دوست حلال است اگر بریزد خون مثال عاشق و معشوق شمع و پروانه ست سر هلاک نداری مگرد پیرامون بسوخت مجنون در عشق صورت لیلی عجب که لیلی را دل نسوخت بر مجنون چگونه وصف جمالش کنم که حیران را مجال نطق نباشد که بازگوید چون همین تغیر بیرون دلیل عشق بس است که در حدیث نمی گنجد اشتیاق درون اگر کسی نفسی از زمان صحبت دوست به ملک روی زمین می دهد زهی مغبون سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست حدیث دلبر فتان و عاشق مفتون جفای عشق تو چندان که می برد سعدی خیال وصل تو از سر نمی کند بیرون سعدی شیرازی