سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۴۵۳: سخت به ذوق میدهد باد ز بوستان نشان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سخت به ذوق می دهد باد ز بوستان نشان صبح دمید و روز شد خیز و چراغ وانشان گر همه خلق را چو من بی دل و مست می کنی روی به صالحان نما خمر به زاهدان چشان طایفه ای سماع را عیب کنند و عشق را زمزمه ای بیار خوش تا بروند ناخوشان خرقه بگیر و می بده باده بیار و غم ببر بی خبر است عاقل از لذت عیش بیهشان سوختگان عشق را دود به سقف می رود وقع ندارد این سخن پیش فسرده آتشان رقص حلال بایدت سنت اهل معرفت دنیا زیر پای نه دست به آخرت فشان تیغ به خفیه می خورم آه نهفته می کنم گوش کجا که بشنود ناله زار خامشان چند نصیحتم کنی کز پی نیکوان مرو چون نروم که بیخودم شوق همی برد کشان من نه به وقت خویشتن پیر و شکسته بوده ام موی سپید می کند چشم سیاه اکدشان بوی بهشت می دمد ما به عذاب در گرو آب حیات می رود ما تن خویشتن کشان باد بهار و بوی گل متفقند سعدیا چون تو فصیح بلبلی حیف بود ز خامشان سعدی شیرازی