سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۳۵۸: زهی سعادت من کم تو آمدی به سلام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهی سعادت من که م تو آمدی به سلام خوش آمدی و علیک السلام و الاکرام قیام خواستمت کرد عقل می گوید مکن که شرط ادب نیست پیش سرو قیام اگر کساد شکر بایدت دهن بگشای ورت خجالت سرو آرزو کند بخرام تو آفتاب منیری و دیگران انجم تو روح پاکی و ابنای روزگار اجسام اگر تو آدمیی اعتقاد من این است که دیگران همه نقشند بر در حمام تنک مپوش که اندام های سیمینت درون جامه پدید است چون گلاب از جام از اتفاق چه خوشتر بود میان دو دوست درون پیرهنی چون دو مغز یک بادام سماع اهل دل آواز ناله سعدیست چه جای زمزمه عندلیب و سجع حمام در این سماع همه ساقیان شاهدروی بر این شراب همه صوفیان دردآشام سعدی شیرازی