سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۳۱۶: ساقی سیمتن چه خسبی خیز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی سیمتن چه خسبی خیز آب شادی بر آتش غم ریز بوسه ای بر کنار ساغر نه پس بگردان شراب شهدآمیز کابر آذار و باد نوروزی درفشان می کنند و عنبربیز جهد کردیم تا نیالاید به خرابات دامن پرهیز دست بالای عشق زور آورد معرفت را نماند جای ستیز گفتم ای عقل زورمند چرا برگرفتی ز عشق راه گریز گفت اگر گربه شیر نر گردد نکند با پلنگ دندان تیز شاهدان می کنند خانه زهد مطربان می زنند راه حجاز توبه را تلخ می کند در حلق یار شیرین زبان شورانگیز سعدیا هر دمت که دست دهد به سر زلف دوستان آویز دشمنان را به حال خود بگذار تا قیامت کنند و رستاخیز سعدی شیرازی