سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۳۱۰: ای به خلق از جهانیان ممتاز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای به خلق از جهانیان ممتاز چشم خلقی به روی خوب تو باز لازم است آن که دارد این همه لطف که تحمل کنندش این همه ناز ای به عشق درخت بالایت مرغ جان رمیده در پرواز آن نه صاحب نظر بود که کند از چنین روی در به روی فراز بخورم گر ز دست توست نبید نکنم گر خلاف توست نماز گر بگریم چو شمع معذورم کس نگوید در آتشم مگداز می نگفتم سخن در آتش عشق تا نگفت آب دیده غماز آب و آتش خلاف یک دگرند نشنیدیم عشق و صبر انباز هر که دیدار دوست می طلبد دوستی را حقیقت است و مجاز آرزومند کعبه را شرط است که تحمل کند نشیب و فراز سعدیا زنده عاشقی باشد که بمیرد بر آستان نیاز سعدی شیرازی