سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۲۷۴: چه سروست آن که بالا مینماید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه سروست آن که بالا می نماید عنان از دست دل ها می رباید که زاد این صورت منظور محبوب از این صورت ندانم تا چه زاید اگر صد نوبتش چون قرص خورشید ببینم آب در چشم من آید کس اندر عهد ما مانند وی نیست ولی ترسم به عهد ما نپاید فراغت زان طرف چندان که خواهی وزین جانب محبت می فزاید حدیث عشق جانان گفتنی نیست و گر گویی کسی همدرد باید درازای شب از ناخفتگان پرس که خواب آلوده را کوته نماید مرا پای گریز از دست او نیست اگر می بنددم ور می گشاید رها کن تا بیفتد ناتوانی که با سرپنجگان زور آزماید نشاید خون سعدی بی سبب ریخت ولیکن چون مراد اوست شاید سعدی شیرازی