سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۲۴۱: میل بین کان سروبالا میکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میل بین کان سروبالا می کند سرو بین کاهنگ صحرا می کند میل از این خوشتر نداند کرد سرو ناخوش آن میلست کز ما می کند حاجت صحرا نبود آیینه هست گر نگارستان تماشا می کند غافلست از صورت زیبای او آن که صورت های دیبا می کند من هم اول روز دانستم که عشق خون مباح و خانه یغما می کند صبر هم سودی ندارد کآب چشم راز پنهان آشکارا می کند گر مراد ما نباشد گو مباش چون مراد اوست هل تا می کند یار زیبا گر بریزد خون یار زشت نتوان گفت زیبا می کند سعدیا بعد از تحمل چاره نیست هر ستم کان دوست با ما می کند تا مگس را جان شیرین در تنست گرد آن گردد که حلوا می کند سعدی شیرازی