سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۱۸۱: باد آمد و بوی عنبر آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باد آمد و بوی عنبر آورد بادام شکوفه بر سر آورد شاخ گل از اضطراب بلبل با آن همه خار سر درآورد تا پای مبارکش ببوسم قاصد که پیام دلبر آورد ما نامه بدو سپرده بودیم او نافه مشک اذفر آورد هرگز نشنیده ام که بادی بوی گلی از تو خوشتر آورد کس مثل تو خوبروی فرزند نشنید که هیچ مادر آورد بیچاره کسی که در فراقت روزی به نماز دیگر آورد سعدی دل روشنت صدف وار هر قطره که خورد گوهر آورد شیرینی دختران طبعت شور از متمیزان برآورد شاید که کند به زنده در گور در عهد تو هر که دختر آورد سعدی شیرازی