سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۱۷۸: کیست آن فتنه که با تیر و کمان میگذرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کیست آن فتنه که با تیر و کمان می گذرد وان چه تیرست که در جوشن جان می گذرد آن نه شخصی که جهانیست پر از لطف و کمال عمر ضایع مکن ای دل که جهان می گذرد آشکارا نپسندد دگر آن روی چو ماه گر بداند که چه بر خلق نهان می گذرد آخر ای نادره دور زمان از سر لطف بر ما آی زمانی که زمان می گذرد صورت روی تو ای ماه دلارای چنانک صورت حال من از شرح و بیان می گذرد تا دگر باد صبایی به چمن بازآید عمر می بینم و چون برق یمان می گذرد آتشی در دل سعدی به محبت زده ای دود آنست که وقتی به زبان می گذرد سعدی شیرازی