سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۱۳۲: چو ابر زلف تو پیرامن قمر میگشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو ابر زلف تو پیرامن قمر می گشت ز ابر دیده کنارم به اشک تر می گشت ز شور عشق تو در کام جان خسته من جواب تلخ تو شیرینتر از شکر می گشت خوی عذار تو بر خاک تیره می افتاد وجود مرده از آن آب جانور می گشت اگر مرا به زر و سیم دسترس بودی ز سیم سینه تو کار من چو زر می گشت دل از دریچه فکرت به نفس ناطقه داد نشان حالت زارم که زارتر می گشت ز شوق روی تو اندر سر قلم سودا فتاد و چون من سودازده به سر می گشت ز خاطرم غزلی سوزناک روی نمود که در دماغ فراغ من این قدر می گشت سعدی شیرازی