امیرشاهی سبزواری
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۹: مرا اگر چه ببینی و رو بگردانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا اگر چه ببینی و رو بگردانی دلم چگونه از این آرزو بگردانی؟ بدوستی که نگردانم از جفای تو سر اگر به خاک سرم را چو گو بگردانی مرا به سلسله زلف چون کشی در بند بجرم عاشقیم کو بکو بگردانی ز دوست گر همه تیغ بلا رسد، ای دل طریق عشق نباشد که رو بگردانی سیاه نامه شدی شاهی از سخن، آن به که بعد از این ورق گفتگو بگردانی امیرشاهی سبزواری