سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۷۷: بر من که صبوحی زدهام خرقه حرامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر من که صبوحی زده ام خرقه حرام است ای مجلسیان راه خرابات کدام است هر کس به جهان خرمیی پیش گرفتند ما را غمت ای ماه پری چهره تمام است برخیز که در سایه سروی بنشینیم کان جا که تو بنشینی بر سرو قیام است دام دل صاحب نظرانت خم گیسوست وان خال بناگوش مگر دانه دام است با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت گر باده خورم خمر بهشتی نه حرام است با محتسب شهر بگویید که زنهار در مجلس ما سنگ مینداز که جام است غیرت نگذارد که بگویم که مرا کشت تا خلق ندانند که معشوقه چه نام است دردا که بپختیم در این سوز نهانی وان را خبر از آتش ما نیست که خام است سعدی مبر اندیشه که در کام نهنگان چون در نظر دوست نشینی همه کام است سعدی شیرازی