امیرشاهی سبزواری
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۴: مرا کشتی، متاب آن گوشه ابرو به عیاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا کشتی، متاب آن گوشه ابرو به عیاری کمان بر من مکش جانا، که تیری خورده ام کاری به فریاد خود آزار سگ کویت نمیخواهم که در کیش محبت کفر باشد مردم آزاری سرشک عاشقان شنگرف گون میآید از دیده بهار عارضش را تا دمیده خط زنگاری کشیده نرگست بر قلب جانها تیغ بیدادی فکنده طره ات در راه دلها دام طراری چو می بیند مه روی تو، از خود میرود شاهی تو حال دل همی دانی، ولی با خود نمی آری امیرشاهی سبزواری