امیرشاهی سبزواری
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۰: ای باد، پرده زان گل نو رسته باز کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای باد، پرده زان گل نو رسته باز کن گو بر فروز لاله، رخ و غنچه، ناز کن باد بهار داغ کهن تازه میکند مطرب، همان ترانه دلسوز ساز کن در پرده نوش جنس مروق، که پیر کار با هیچکس نگفت که افشای راز کن ای جام باده بر کف و ایمن ز محتسب مناع خیر میگذرد، در فراز کن زاهد که بر خرابی ما رشک میبرد یارب ز گنج عافیتش بی نیاز کن ای از می فریب، چو نرگس به خواب ناز بگذشت روزگار خوشی، چشم باز کن شاهی، چو پیر میکده میخواندت به عیش خوش مرشدیست، دست ارادت دراز کن امیرشاهی سبزواری