سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۷۲: پای سرو بوستانی در گلست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پای سرو بوستانی در گل است سرو ما را پای معنی در دل است هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد طالعش میمون و فالش مقبل است نیکخواهانم نصیحت می کنند خشت بر دریا زدن بی حاصل است ای برادر ما به گرداب اندریم وان که شنعت می زند بر ساحل است شوق را بر صبر قوت غالب است عقل را با عشق دعوی باطل است نسبت عاشق به غفلت می کنند وآن که معشوقی ندارد غافل است دیده باشی تشنه مستعجل به آب جان به جانان همچنان مستعجل است بذل جاه و مال و ترک نام و ننگ در طریق عشق اول منزل است گر بمیرد طالبی در بند دوست سهل باشد زندگانی مشکل است عاشقی می گفت و خوش خوش می گریست جان بیاساید که جانان قاتل است سعدیا نزدیک رای عاشقان خلق مجنونند و مجنون عاقل است سعدی شیرازی