امیرشاهی سبزواری
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۹: گل نو آمد و هر کس به عیش و عشرت خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل نو آمد و هر کس به عیش و عشرت خویش من و عقوبت هجران و کنج محنت خویش بلا و درد تو ما را نصیب شد، چکنم نه عاقلست که راضی نشد به قسمت خویش زمانی از سر این خسته پا کشیده مدار که میبریم از این آستانه زحمت خویش به داغ دوری اگر مبتلا شدیم، سزاست چو روز وصل نگفتیم شکر نعمت خویش قدم به کوی وفا مردوار نه، شاهی که پیر عشق روان کرد با تو همت خویش امیرشاهی سبزواری