امیرشاهی سبزواری
غزل ها
شمارهٔ ۵۷: ای خوش آنشب که به بالین من آن ماه رسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خوش آنشب که به بالین من آن ماه رسد شمع در دست به کاشانه ام آن شاه رسد وعده وصل به ماهی شد و ماهی عمریست بخت آن کو که مرا عمر به یک ماه رسد دل در آن چاه ذقن ماند، بگو با سر زلف که بفریاد اسیران تک چاه رسد گفتمش: شب همه شب از غم تو نالانم گفت: می نال، بفریاد تو الله رسد روی در آینه مهر تو جان خواهم داد دم آخر که مرا عمر به یک آه رسد گفته ای: شاهی اگر هیچ نباشد سگ ماست من که باشم، که به این سوخته این جاه رسد امیرشاهی سبزواری