باب تیر انداز و ماده شیر

نصرالله منشیباب النابل و اللبوةباب تیر انداز و ماده شیر

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

رای گفت: شنودم مثل ملوک در آنچه میان ایشان و خدم تازه گردد از خلاف و خیانت و جفا و عقوبت ، و مراجعت بتجدید اعتماد ؛ که بر ملوک لازم است برای نظام ممالک و رعایت مصالح بر مقتضای این سخن رفتن که الرجوع الی الحق اولی من التمادی فی الباطل.
اکنون بیان کند از جهت من داستان آن کس که برای صیانت نفس و رعایت مصالح خویش از ایذای دیگران و رسانیدن مضرت بجانوران باز باشد ، و پند خردمندان را در گوش گذارد تا بامثال آن در نماند.
برهمن جواب داد که: بر تعذیب حیوان اقدام روا ندارند مگر جاهلان که میان خیر و شر و نفع و ضر فرق نتوانند کرد ، و بحکم حمق خویش از عواقب اعمال غافل باشند، و نظر بصیرت ایشان بخواتم کارها کم تواند رسید ، که علم اصحاب ضلالت از ادراک مصالح بر اطلاق قاصر است و حجاب جهل ، احراز سعادت را مانعی ظاهر.
و خردمند هرچه بر خود نپسندد در باب همچو خودی چگونه روا دارد؟ قال النبی صلی الله علیه: کیف تبصر القذاة فی عین اخیک و لاتبصر الجذل فی عینک؟

بد می کنی و نیک طمع می داری ؟
هم بد باشد سزای بدکردای !

و بباید دانست که هر کرداری را پاداشی است که هراینه بارباب آن برسد و بتأخیری که در میان افتد مغرور نشاید بود ، که آنچه آمدنیست نزدیک باشد اگرچه مدت گیرد.
اگر کسی خواهد که بدکرداری خود را بتمویه و تلبیس پوشیده گرداند و به زرق و شعوذه خود را در لباس نیکوکاری جلوه دهد چنانکه مردمان بر وی ثنا گویند و بدور و نزدیک ذکر آن سایر شود ، بدین وسیلت هرگز نتایج افعال ناپسندیده از وی مصروف نگردد و ثمره آن خبث باطن هرچه مهناتر بیابد ؛ آنگاه پند پذیرد و باخلاق ستوده گراید.
و نظیر این نشانه افسانه شیر است و آن مرد تیرانداز.
رای پرسید که: چگونه است آن؟
گفت:

نصرالله منشی