حیدر شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴ - غزل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای سمن عارض مه پیکر شیرین گفتار وی زده دایره بر گرد گل از مشک تتار نرگس مست تو در باغ ارم باده فروش سنبل پست تو بر برگ سمن غالیه بار زلف پرچین تو آشفته دلی در فردوس خال مشکین تو هندو بچه ای در گلزار چشم میگون تو هنگام سحر مست مدام لعل نوشین تو در وقت طرب باده گسار طره ی زلف تو از سنبل تر گرد سمن نقطه ی خال تو از غالیه بر برگ بهار زلف مه پوش تو بر خرمن گل عنبر بیز سرو دلجوی تو بر طرف چمن خوش رفتار سنبل از سنبل مشکین تو در تاب و گره نرگس از نرگس مخمور تو در عین خمار عارضت مه وش و اندام لطیفت نازک نرگست دلکش و مژگان چو تیرت خونخوار عاشقت چاکر و چون عاشق سرگشته بسی حیدرت بنده و چون حیدر بیچاره هزار گفت: اگر بنده ی مایی، برو و مدحی گوی بهر سلطان جهان، بحر هنر، کوه وقار آنکه در معرکه بر هم شکند قلب عدو آنکه در روز یلی صید کند شیر شکار آنکه چون تیر دلیری بجهد از شستش خال از چهره ی زنگی ببرد در شب تار آنکه چون تیغ جهان گیر زند بر سر کوه گردد از ضربت او کوه دو نیمه چون خیار آنکه چون گرز یلی برکشد از کوهه ی زین به یکی حمله به دست آورد این هفت حصار تیر دلدوز وی از قلب عدو درگذرد تیغ خون ریز وی از خصم برآورد دمار چون ز مجری بجهد ناوک او روز نبرد در دل سنگ سیه غرقه شود تا سوفار نه فلک بر سر ما بر زبر یکدیگرست مگر از پای سمندش به هوا رفت غبار شرف دنیی و دین، بحر هنر، شاه حسین آنکه کیوانش غلام است و فلک خدمتکار مثل این شاه جهانگیر نباشد هرگز نه درین مملکت یزد که در هیچ دیار گرچه هستند بسی پادشهان در عالم نبود مثل تو ای پادشه معنی دار تو ولی زاده ی عهدی و ولایت داری وز تو مانند پدر گشت ولایت اظهار گر تو از نور ولایت بکشی خنجر تیز از بداندیش تو در دهر نماند دیار تا برت چرخ پیاده شود و رخ بنهد پیلتن گردد و بر اسب شود شاه سوار دهر بر پای عدوی تو ببندد زنجیر چرخ بر دیده ی خصم تو بکوبد مسمار دوستان تو مقیمند، ولی در جنت دشمنان تو نگونسار، ولی بر سر دار تا تو سلطان سلاطین شدی ای شاه جهان پادشاهان به غلامی تو کردند اقرار این علی رنگ حسن رو که حسینش نام است به محمد که خدا عمر دهادش بسیار تا بر ای عمر و جوانی بخوری در عالم بادی از عمر و جوانی به جهان برخوردار!‏ حیدر شیرازی