محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۲۰: ای گردن بلند قدان در کمند تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای گردن بلند قدان در کمند تو رعنائی آفریده قد بلند تو بر صرصری سوار وز دل می برد قرار طرز گران خرامی رعنا سمند تو خوش نرخ خندهٔ تو به بازار آرزو افکنده در مزاد لب نوشخند تو من چون کنم که طور بد ناپسند من گردد پسند خاطر مشکل پسند تو چندم فتاده بینی و گوئی که کیست این بیمار تو شکسته تو دردمند تو دردت مباد و باد بر آتش سپندوار چشم حسود از پی دفع گزند تو قتلش رواست گر همه صید حرم بود آن صید کاضطراب کند در کمند تو باید که به نواخت ز صید گریزپای آن صید به که دست دهد خود به بند تو پای گریز محتشم از دور بسته است عشق دراز سلسلهٔ صید پند تو محتشم کاشانی