محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۰۳: آینه بردار و حسن جان فزای خویش بین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آینه بردار و حسن جان فزای خویش بین انتخاب نسخهٔ صنع خدای خویش بین در خرامش بر قفا چشم افکن ای زنجیر مو یک جهان مجنون کشان اندر قفای خویش بین ای که برافتادگان چون باد میرانی سمند یک ره آخر زیر پای باد پای خویش بین ای که در مهد همایون میروی سلطان صفت از زکوة سلطنت سوی گدای خویش بین ای جمالت شمع صد پروانه سر برکن ز بام مرغ جان را پرزنان گرد سرای خویش بین از قبای تنگ بیرون آ و جیب یوسفان تا به دامن چاک از رشگ قبای خویش بین بینوا در دهر بسیار است اما محتشم بینوای توست سوی بینوای خویش بین محتشم کاشانی