محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۲۳: من که از ادعیه خوانان دگر ممتازم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که از ادعیه خوانان دگر ممتازم از دعای تو به مدح تو نمی پردازم علم مدح تو بیضا علم افراختنی است لیک من از عقبت ادعیه می افرازم روزگاریست که بر دیده و بختت به دعا بسته ام خواب و به بیداری خود می نازم هست اقبال تو یاور که من ادعیه خوان کار یک ساله به یک روزه دعا می سازم خورد و خوابی که درو نیست گزیر آن سان را من به آن هم ز دعای تو نمی پردازم سرو را در جسدم تا رمقی هست ز جان از برایت به فلک رخش دعا می تازم بر سر لوح ثنا طرح دعا خوش طرحیست خاصه طرحی که من از بهر تو می اندازم محتشم تاب و توان باخته در دوستیت من که بی تاب و توانم دل و جان می بازم محتشم کاشانی