محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۱۳: شبی کان سرو سیم اندام را درخواب میدیدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبی کان سرو سیم اندام را درخواب می دیدم تن خود را عیان از رعشه چون سیماب می دیدم در آن تاریکی شب از فروغ ماه روی او ز روزن رفته بیرون شعله مهتاب می دیدم نمی دیدم تنش را از لطافت لیک روی خود در آن آئینه چون برگ خزان در آب می دیدم چه تابان کوکبی بود آن چراغ چشم بیداران که شمع ماه را در جنب او بی تاب می دیدم همانا آب حیوان بود جسم نازنین او که باغ حسن را از وی طراوت یاب می دیدم تن سیمین او تا بود غلطان در کنار من کنار خویشتن را پر ز سیم ناب می دیدم در درج سخن را محتشم زین بیشتر مگشا که یار این است گفتن آن چه من در خواب می دیدم محتشم کاشانی