محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۴۱۰: چون متاع دو جهان را به خرد سنجیدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون متاع دو جهان را به خرد سنجیدم از همه حسن تو و عشق خود افزون دیدم در قدح شد چو می عشق فلک حیران ماند زان دلیری که من از رطل گران نوشیدم پای در ملک محبت چو نهادم اول از جنون راه سر کوی بلا پرسیدم عقل در عشق تو انگشت ملامت بر من آن قدر داشت که انگشت نما گردیدم جراتم کرد چو در باغ تمتع گستاخ اول از شاخ تمنا گل حرمان چیدم نظر پاک چو در خلوت وصلم ره داد هرچه آمد به نظر دیده از آن پوشیدم محتشم نیست زیان در سخن مرشد عشق من از آن سود نکردم که سخن نشنیدم محتشم کاشانی