محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۳۲۷: آمد ز خانه بیرون در بر قبای زرکش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آمد ز خانه بیرون در بر قبای زرکش بر زر کشیده خفتان شاهانه بسته ترکش سرو از قبا گران بار گل از هوا عرق ریز رنگ از حیا دگرگون زلف از صبا مشوش در سر هوای جولان بر لب نشان باده غالب نشاط خندان شیرین مذاق سرخوش هنگام ترکتازش طاقست در نظرها آن چین زدن بر ابرو وان هی زدن بر ابرش آن کز نهیبش آتش شد بر خلیل گلزار در باغ روی او داد گل را مزاج آتش دل وحشی است بندی من از علاقهٔ او با شیر در سلاسل با مرگ در کشاکش از صیقل محبت کانهم ز پرتو اوست طبعی است محتشم را کائینه ایست بی غش محتشم کاشانی