محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۵۷: از بادهٔ لاله تو چو در ژاله میرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از بادهٔ لاله تو چو در ژاله میرود خون قطره قطره در جگر لاله میرود چشم تو هندوئیست که پنداری از خطا صد ترک تند خوش به دنباله میرود از خشگ سال ناز جهان میشود خلاص سال دگر که ماه تو در هاله میرود زین بادهٔ دو ساله که می آورند باز ناموس زهد زاهد صد ساله میرود از شکر نی قلمم هردم از عراق صد کاروان قند به بنگاله میرود زیبا عروس جمله اندیشه ام به کار بی مشتری فریبی دلاله میرود شب محتشم چو می کند آهنگ نوحه ساز تا روز از زمین به فلک ناله میرود محتشم کاشانی