محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۵۴: آن که اشگم از پیش منزل به منزل میرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن که اشگم از پیش منزل به منزل می رود وه که با من وعده می فرمود و با دل می رود اشگم از بی دست و پائی در پی این دل شکار بر زمین غلطان چو مرغ نیم به سمل می رود حال مستعجل وصالی چون بود کاندر وداع تا گشاید چشم تر بیند که محمل می رود با وجود آن که ضبط گریه خود می کنم ناقه اش از اشک من تا سینه در گل می رود نوگلی کازارش از جنبیدن باد صباست آه کز آه من آزرده غافل می رود محتشم بهر نگاه آخرین در زیر تیغ می کند عجزی که خون از چشم قاتل می رود محتشم کاشانی