محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۲۳: چون باز خواهد کز طلب جوینده را دور افکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون باز خواهد کز طلب جوینده را دور افکند از لن ترانی حسن هم آوازه در طور افکند یارب چه با دلها کند محجوب خورشیدی که او در پیکر کوه اضطراب از ذره ای نور افکند چون بی خطر باشد کسی از شهسوار عشق وی کو بر فرس ننهاده زین در عالمی شور افکند بی شک رساند تیر خود آن گل رخ زرین کمال گر در شب از یک روزه ره در دیدهٔ مور افکند خوش بود گر از دل رسد حرف اناالحق بر زبان غیرت به جرم کشف را ز آتش به منصور افکند با ساقی ار نبود نهان کیفیت دیگر چه سان آتش درین افسردگان از آب انگور افکند بهر چه سر عشق را با بی بصر گوید کسی بیهوده کس دارو چرا در دیده کور افکند هرسو چراغی محتشم افروزد از رخسارها یک شمع چون در انجمن پرتو به جمهور افکند محتشم کاشانی