محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۲۱۰: زلفش مرا به کوشش خود میکشد به بند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلفش مرا به کوشش خود می کشد به بند گیسو به پشت گرمی آن گردن بلند شمشیر قاطع اجل است آلت نجات آنجا که گردن دل من مانده در کمند صد اختراع می کند از جلوه های خاص قد بلندش از حرکت کردن سمند از اضطراب درد تو بر بستر هلاک افتاده ام چنان که در آتش فتد سپند من ناصبور و طبع تو بسیار ذیرانس من ناتوان و عشق تو بسیار زوردمند قارون نیم که از تو توانم خرید بوس دشنام را که کرده ای ارزان بگو چند محتشم کاشانی