محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۸۷: بهتر است از هرچه دهقان در چمن میپرورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهتر است از هرچه دهقان در چمن می پرورد آن چه آن نازک بدن در پیرهن می پرورد زان دو زلف و عارضم پیوسته در حیرت کنون بیضهٔ خورشید را زاغ و زغن می پرورد نافه دارد بوئی از زلفت که بهر احترام ایزدش در ناف آهوی ختن می پرورد هست شیرین را درین خمخانه از حسرت دریغ بادهٔ تلخی که بهر کوه کن می پرورد بهره ای از دامنم خار است از آن گل پیرهن گرد خرمن بین که اندر گل سمن میپرورد می دهد از اشگ سرخم آب تیغ خویش را تشنهٔ خون مرا از خون من می پرورد عشق در هر آب و گل حالی دگر دارد از آن محتشم جان می گدازد غیر تن می پرورد محتشم کاشانی