محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۳۹: به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت ازین بهتر نمی دانم طریق مهربانی را که ننشینم ز پا تا جان دهم از مهر در پایت توانم آن زمان در عشق لاف دردمندی زد که از درمان گریزم تا بمیرم در تمنایت خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشایت چو روز مرگ دوزندم کفن بهر سبکباری روان کن جانب من تاری از جعد سمن سایت چو روی منکران عشق در محشر سیه گردد نشان رو سفیدیهای ما بس داغ سودایت چه مردم کش نگاهست این که جان محتشم بادا بلا گردان مژگان سیاه و چشم شهلایت محتشم کاشانی