محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۳۷: زین نقشخانه کی من دیوانه جویمت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زین نقش خانه کی من دیوانه جویمت صورت طلب نیم که درین خانه جویمت بیزم به جستجوی تو خاک دل خراب گنجی عجب مدان که ز ویرانه جویمت ای شمع دقت طلبم بین که در سراغ ز آواز جنبش پر پروانه جویمت عقلم فکند از ره و عشقم دلیل گشت کز رهنمائی دل دیوانه جویمت یک آشنا نشان توام در جهان نداد شضد نوبت این زمان که ز بیگانه جویمت ای خواب خوش که گمشده ای چند هر شبی تا صبح از شنیدن افسانه جویمت در کوی شوقم ای دریک دانه معبدی است کانجا به ذکر سبحه صد دانه جویمت جام فراق دادی و رفتی که در خمار چون بی خودان به نعرهٔ مستانه جویمت محتشم کاشانی