محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۱۳۶: بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی پرده برآئی چو به صحرای قیامت خلد از هوس آید به تماشای قیامت هنگامه بگردد چو خورد غلغلهٔ تو بر معرکه معرکه آرای قیامت در حشر گر آید نم رحمت ز کف تو روید همه شمشیر ز صحرای قیامت در قتل من امروز مبر خوف مکافات کاین داوری افتاد به فردای قیامت بنشین و مجنبان لب عشاق که کم نیست غوغای قیام تو ز غوغای قیامت پروردهٔ تفتندهٔ بیابان تمنا جنت شمرد دوزخ فردای قیامت فرداست دوان محتشم از دست تو در حشر با صد تن عریان همه رسوای قیامت محتشم کاشانی