محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۹۳: گل چهرهای که مرغ دلم صید دام اوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل چهره ای که مرغ دلم صید دام اوست زلفش بنفشه ایست که سنبل غلام اوست همسایه ام شده مه نو آن که ماه نو فرسوده خشتی از لب دیوار و بام اوست صیت سبک عیاری من در جهان فکند سنگین دلی که سکهٔ تمکین به نام اوست در مرده جنبش آید اگر خیزد از زمین آن فتنه زمان که قیامت قیام اوست هرچند نیست کار دل من به کام من من خوش دلم به اینکه دل من به کام اوست برتافته است مدعیم دست اختیار از بس که بازویش قوی از اهتمام اوست محروم نیست از شکرستان او کسی جز محتشم که طوطی شیرین کلام اوست محتشم کاشانی